غزل با من غریبی میکند امشب! نمیدانم چرا از من گریزانند اکنون واژگان یکدل و یکرنگ؟ چرا آرایه های شعر من اینگونه می لنگند؟ صنایع در وجودم سخت مفقودند. سکوت از دفتر و خودکار و میزم میزند فریاد. نه دفتر حرف دل میخواندم امشب! نه خودکار از وجودش جوهر افشاند. سکوتی سخت بر دل حکم می راند. دلم فریاد بر لب دارد ! اما!! این چه اوضاعیست؟ سخن از دل شتابان میرسد. اما!! زبان قادر به گفتن نیست. قلم در دست و دل در سینه می لرزد . مگر روی گسل ایستاده ام امشب خداوندا!! نمیدانم!! نمیدانم!!