کویر مخوف ریگ جن، برمودای ایران؟

این منطقه به دلیل

وسعت زیاد و نداشتن چشمه یا چاه آب در گذشته محل عبور کاروانها نبوده و فقط

در سالهای اخیر چند گروه به آن منطقه رفته اند.

"ریگ جن" گسترهای است از شنزارهای روان. تا چشم کار میکند، نمک است و ماسه و

در بعضی مناطق باتلاق؛ باتلاقهایی که اگر شناختی از محل آنها نداشته باشید

قطعا گرفتار میشوید.

فرو رفتن در گل و لجن در ریگ جن شاید یکی از خطرناکترین اتفاقاتی باشد، که

ممکن است گریبانگیر مسافران، البته مسافران ناوارد شود و آنها را حتی به

کام مرگ بکشاند.

به نوشته پارسینه، سالهای متمادی هیچکس جرات آنکه به "ریگ جن" سفر کند و

راز این کویر اسرارآمیز را کشف کند نداشت، یا اگر حتی جراتش را هم داشت به

دلیل ناآشنایی با منطقه در راه میماند. از آن جمله میتوان به سون هدین،

نویسنده کتاب کویرهای ایران اشاره کرد که سالهای زیادی از عمرش را در گوشه و

کنار کویرهای ایران گذراند و کتاب کویرهای ایران را به رشته تحریر درآورد،

اما با تمام تلاشهایش هیچگاه موفق به دیدن "ریگ جن" یا بهتر بگوییم فتح

"ریگ جن" نشد.

سون هدین در سال 1900 ریگ جن را کشف کرد و بعد از آن هم آلفونز گابریل در

سال 1930 از نزدیکی آن گذر کرد، اما عبور از آن همچنان برای کویرنوردان به

صورت یک رویا باقی ماند، تا اینکه بالاخره در سال 1997 طلسم "ریگ جن" توسط

یک ایرانی به نام علی پارسا، کویرشناس مقیم آمریکا شکسته شد.

او به همراه آقای میرانزاده، رییس پارک ملی کویر وقت با هواپیما بر فراز

ریگ جن رفتند تا ثابت کنند که هیچ چیز شگفتی در "ریگ جن" وجود ندارد. اما

علی پارسا برای اولین بار در نوامبر 1997 با ماشین وارد "ریگ جن" شد و بعد

از آن بسیاری از کویرنوردان از "ریگ جن" گذشتند. البته با تجهیزات کامل و

نه گرفتار روح شدند و نه جن زده!

مهمترین مساله اینکه اگر تا به حال کویرنوردی نکردهاید و به اصطلاح حرفهای

نیستید، برای اولین تجربه به هیچ عنوان "ریگ جن" را برنگزینید که در این

صورت رفتنتان با خودتان است و برگشتنتان با خدا، حتی اگر هم حرفهای هستید

حتما گروهی به این منطقه سفر کنید.

از آنجایی که سفر به "ریگ جن" حرکتی نوین و بسیار مشکل است و در نتیجه نقشه

دقیقی از آن در دسترس نیست، برای سفر به "ریگ جن" حداقل باید به اندازه دو

هفته آب، بنزین، غذا و وسایل فنی ماشین را به همراه داشته باشید.

در ضمن بلد محلی را فراموش نکنید، محلیها معمولا آدمهای کار کشتهای هستند و

علاوه بر تعیین مسیر، حتی در شرایط سخت، خیلی خوب میتوانند راهنماییتان

کنند. اگر از مسیر جندق به طرف "ریگ جن" میروید پس از طی مسیری پر پیچ و

خم، وارد یک رودخانه خشک و عریض میشوید، بعد از عبور از رودخانه تا چشم کار

میکند کوهها و تپه های ماسه ای است.

بخشی از منطقه نسبتا مسطحتر است و تپه ها کوچکتر، بنابراین عبور از آن

نسبتا آسان به نظر میرسد، ولی با کمی پیشروی با کم شدن ارتفاع به اراضی

باتلاقی میرسید که اینجا تقریبا جنوب منطقه است. اصرار برای عبور از این

اراضی باتلاقی بیفایده است. آخرین کوههایی که 2300 متر ارتفاع دارند به بخش

شمالی "ریگ جن" میرسد، از اینجا کوه دماوند را هم میتوانید ببینید.

اما تمام این سختیها و بالا و پایینها یک طرف و آسمان پرستاره شبهای "ریگ

جن" هم یک طرف. خوابیدن روی شنهای روان روی تپهای بلند و چشم دوختن به

آسمانی که حتی یک نقطه سیاه ندارد و شهاب سنگهایی که هر از گاهی خود را به

چشم بیننده نشان می دهند، تمام خستگی روزانه و در شن و در باتلاق فرو رفتن

را از تن میزداید.

طبق گفته کاوشگران هیچکس تا به حال نتوانسته از قلب این بیابان عبور کند.

در "ریگ جن" حتی بیسیمهای قوی کاوشگران هم از کار میافتد. محلیهای این

منطقه، چوپانها و ساربانها معتقدند که اگر کسی پایش به "ریگ جن" برسد،

بلافاصله ناپدید میشود! یکی از کاوشگران میگوید که حتی شترهای اهالی کویر

هم وقتی به این منطقه میرسند، میایستند و به هیچ عنوان حرکت نمیکنند.

آیا واقعا این منطقه برمودای ایران است؟!

"آلفونز گابریل" اتریشی و یک کاوشگر سوئدی قصد داشتهاند این منطقه را کشف

کنند، اما هیچکدام نتوانسته اند از این بخش از کویر عبور کنند و ناچار به

سمت یزد رفته و از آنجا عبور کرده اند.صداهای عجیب و غریب و ترسآوری از این

بیابان برهوت شنیده میشود.

نکته ای که نباید فراموش کرد، این است که سفر به "ریگ جن" بسیار خطرناک است.