پر میشه از عطر یاس…

اما مکان اون گل…

مونده هنوز ناشناس…

السلام علیک یا فاطمة الزهرا (س)

شب روزت همه شاد

دلت از غم آزاد

همه ایام به کام

و تو پیوسته سرافراز و ز هر غصه برون

همچو گنجشک به هر بام ودرخت

بنشینی خندان

وسبکبال تر از برگ درخت

در هوا رقص کنان

مشق پرواز کنی سوی سپیدار بلند

و ز تو نغمه مستی آید …

لحظه هایت چون قند

روزگارت لبخند

هفته هایت پر مهر

هر کجایی که قدم بگذاری

همه از کینه تهی

همه از قهر و عداوت خالی

همه جا ، نام تو از مهر ، به لب ها جاری …

و تو با یاد خداوند بزرگ به سلامت ببری راه به پیش…

هنــــوز و تا همیشــه به همین یک آیــه دلخــوشــــم ” بندگانم را آگاه کن که من بخشنده* ی مهــــربانم !

جز حضـرتـ ارباب خـریدار نـداریـم

با لطمـﮧ بـروے بـدن خود بنوشتـیـم مـا مست حـسـیـنـیـم بـﮧ كسـے كار نـداریـم

بس که از نغمه قرآن و دعا می ترسد با رپ و عربده و تپ تپ جاز آمده است

آیا توان که یک روز آن روی ماه دیدن؟

با دیدن رخ تو از غصه‏ها رهیدن

بوسه زنم به پایت، وز تو دعاشنیدن

خم گشت قامت ما از پیش و پس خمیدن

در زیر سایه‏ی تو یک لحظه آرمیدن!

عشق یعنی با علی دلدادگی

عشق یعنی دست تو پرپر شده

عشق یعنی یک علی رهبر شده

عشق یعنی لافتی الا علی عشق یعنی رهبرم سید علی…

تمام اسم اعظم نینوا بود و نفهمیدند

+اللهــم عجل لولیک الفــــــــرج…

نه نفوذ کلامی همچون زینب تا از مولایم دفاع کنم.

گفتند دعا که میتوانی:__دعا کن! خدایا شکرت که فراموشم نکردی.

بــ ه این فکر میکنم کــ ه

از دوحال خارج نیستــــــ …

و مــ/ـن انقدر خوبم کــ ه…

و مــ/ـن اونقدر بدم کــ ه

جایی برامـ تو حرمتـــ نیستـــــ …

صددرصد کــ ه مـــ/ـن نیستمـ …!

خدا مشتی خاک برگرفت. می خواست لیلی را بسازد،

از خود در او دمید. و لیلی پیش از آنکه با خبر شود، عاشق شد.

سالیانی ست که لیلی عشق می ورزد. لیلی باید عاشق باشد.

زیرا خدا در او دمیده است و هر که خدا در او بدمد، عاشق می شود.

لیلی نام تمام دختران زمین است؛ نام دیگر انسان.

خدا گفت: به دنیایتان می آورم تا عاشق شوید.

آزمونتان تنها همین است: عشق. و هر که عاشق تر آمد،

نزدیکتر است. پس نزدیکتر آیید، نزدیکتر.

عشق، کمند من است. کمندی که شما را پیش من می آورد. کمندم را بگیرید.

و لیلی کمند خدا را گرفت.

خدا گفت: عشق، فرصت گفتگو است. گفتگو با من.

شايد مرا به ياد نياوری

اما من تو را خوب می شناسم

ما همسایه ی شما بودیم

و شما همسایه ی ما

و همه مان همسایه ی خدا

آسمان را روی سرت می گذاشتی

شب تا صبح

از اين ستاره به آن ستاره می پريدی

و صبح كه می شد در آغوش نور به خواب می رفتي

اما هميشه خواب زمين را ميديدی دلت میخواست به دنیا بیایی

و همیشه این را به خدا می گفتی

قطره ای اشک زچشمان دخترک چکید …

باز زیر لب گفت خدای من … می دانم کوچکم، می دانم هیچم … ولی خدای تنهای خودم دوستت دارم، گریه نکن … به خاطر من گریه نکن …

وقتی به نماز می ایستم

من ، تو را می خوانم… ؟!

یا تو ، مرا می خوانی …. ؟! فقط کاش که عشق مان دو طرفه باشد . .

وقتی محبت کردم و تنها شدم

وقتی دوست داشتم و تنها ماندم

دانستم باید تنها شد و تنها ماند تا “خـدا” را فهمید …